Op vraag van Theater Bremen maakte choreografe Claire Croizé een voorstelling met huisensemble Unusual Symptoms. Elektrisch gitaarkwartet Zwerm verzorgde samen met drummer Karen Willems de live soundtrack met nummers van hun album Great Expectations. Het resultaat: Fabula, een buitengewone voorstelling die keer op keer enthousiast onthaald wordt door het publiek. Zeven dansers en vijf muzikanten onderzoeken tegenstrijdige emoties tegenover de huidige staat van de wereld, in een polyfonie van stemmen. Woede en wanhoop, vreugde en verlangen komen samen in een choreografie met de kracht van een rockconcert.
De prog-rock en psychedelia van Zwerm komt in Fabula samen met figuren uit de Griekse mythologie en met de teksten van de Italiaanse schrijver Cesare Pavese, die Claire Croizé op haar beurt contrasteert met de individuele bewegingstaal van de dansers.
Choreografie
Claire Croizé
Creatie en dans
Paulina Będkowska, Gabrio Gabrielli, Maria Pasadaki, Nora Ronge, Andor Rusu, Young-Won Song, Csenger K. Szabó
Muziek
Zwerm & Karen Willems
Lichtontwerp
Jan Maertens
Kostuum
Anne-Catherine Kunz
Dramaturgie
Etienne Guilloteau
Assistentie choreograaf
Leon Stille, Andy Zondag
Productie management
Anne Crevits, Alexandra Morales
Spreiding
Carine Meulders, Gregor Runge
Assistentie kostuums en lichtontwerp
Andrea Künemund
Podium Management
Ellen Uta Merkert
Geproduceerd door
Theater Bremen
Coproductie
Concertgebouw Brugge and ECCE met de steun van Vlaanderen, verbeelding werkt
Unusual symptoms is het dansgezelschap van Theater Bremen
"Het intellectuele element in deze muziek wordt getemperd door de aardse dansers die zich als beslist eenvoudig presenteren, zelfs als ze vanuit liggende positie in een handstand gaan staan of terwijl ze een kopstand met gespreide armen volhouden. Rondom een stapel koplampen dansen ze alsof ze rond een vuurtje lopen, blootsvoets met uitgestrekte armen zoals kinderen spelen-doen alsof ze vliegtuigen zijn. [...] Ze slingeren al hun energie uit hun armen, naar voren op het podium, voordat ze weer samenkomen voor processies en hofdansen. Ze zijn krijgers, ruiters, hobbits, glijdend met hun gezicht naar beneden, hossend door het publiek alsof de dans overal tegelijk in moest sijpelen en stromen - zoals muziek dat kan. Wat een concert."
(Frankfurter Allgemeine Zeitung)
"De dansers [...] exploderen virtueel op deze muzikale mix, maar ze zijn soms ook heel gefocust op bepaalde vormen. En juist die mix van die extreem dynamische en impulsieve bewegingskwaliteiten en muziek en de eerder rustige, teruggetrokken, formele muzikale en danselementen deed me denken aan verschillende choreografen uit de Belgische scene: enerzijds Teresa De Keersmaeker en anderzijds haar collega Wim Vandekeybus, dat zijn zo’n twee tegenpolen en Claire Croizé verenigt ze in haar choreografie."
(Deutschlandfunk)
“Op het podium zijn er in een halve cirkel muziekeilanden, vijf punten waarop de muzikanten met hun instrumenten staan opgesteld. In het midden staat een lichtkunstwerk dat zowel een installatie als een elektrisch kampvuur zou kunnen zijn, en daartussen bewegen de zeven dansers zich. En ze bewegen echt veel, dansen voor en met zichzelf. Af en toe zijn er ook korte momenten van synchroon dansen, iets wat ik hier op het podium van het Kleines Haus eigenlijk al tijden lang niet meer heb gezien en wat me er me er gisteravond steeds weer aan herinnerde dat ik bij een dansvoorstelling was en niet bij een concert in een kleine club.”
(Bremen Zwei)
“De elektrische gitaar snijdt zich een weg door de gehoorgangen, trekt en kreunt en schokt, zodat je niet anders kunt dan haar volgen - net zoals het lichaam dat deze klanken vertaalt in dans. […] ‘Fabula’, de nieuwe dansproductie die in het Theater Bremen in wereldpremière ging in het Kleines Haus, is precies dat - een samenspel van muziek en dans, geluid en lichamen, akoestische roes en gedanste extase; inclusief rustige passages, natuurlijk.”
(Kreiszeitung)
“Wat een verademing om eens een volwaardig ensemble op een podium te zien. Zeven dansers, het lijkt eeuwen gelden. Als de muziek dan bovendien live uitgevoerd wordt door een topensemble dat zijn eigen werk brengt, ben je de hemel te rijk. Het biedt zoveel meer kleur en variatie, het vertelt zoveel meer dan wat kleine bezettingen kunnen bieden. Waarom is dit alleen in Bremen mogelijk? Waarom werd dit niet hier geproduceerd (afgezien van de steun van het Concertgebouw)? Waarom was dit hier maar eenmalig te zien?”
(Pieter T'Jonck, Pzazz)
